|
Αχ να γινόταν και για μας μια ζαβολιά
και να με κάναν για μια νύχτα βασιλιά
και να βρεθείς, Κατερινάκι μου, εσύ
απ’ το ραφτάδικο στην πύλη τη χρυσή.
Να ’χεις κορώνα στα μαλλιά
Χριστέ, και να σου πάει,
να στέκει ο κόσμος στα σκαλιά
να σε χειροκροτάει,
να χαρείς κι εσύ λιγάκι τη ζωή.
Κι εγώ να γίνω Βασιλιάς,
ο πιο καλός της πλάσης,
και να διατάζω ολημερίς
γιορτές και παρελάσεις,
να χαρούμε μια φορά και οι φτωχοί.
Να ’ναι οι φίλες σου κυρίες της αυλής
και αρχηγός το μπαρμπεράκι ο Παντελής
και να διατάζω όλη τη βάρδια των επτά
αχ τραπεζίτες να μετράνε τα λεφτά.
|
Ach na ginótan ke gia mas mia zavoliá
ke na me kánan gia mia níchta vasiliá
ke na vrethis, Katerináki mu, esí
ap’ to raftádiko stin píli ti chrisí.
Na ’chis koróna sta malliá
Christé, ke na su pái,
na stéki o kósmos sta skaliá
na se chirokrotái,
na charis ki esí ligáki ti zoí.
Ki egó na gino Oasiliás,
o pio kalós tis plásis,
ke na diatázo olimerís
giortés ke parelásis,
na charume mia forá ke i ftochi.
Na ’ne i fíles su kiríes tis avlís
ke archigós to barberáki o Pantelís
ke na diatázo óli ti várdia ton eptá
ach trapezítes na metráne ta leftá.
|
