|
Στο κύμα πάει να κοιμηθεί
δεν έχει τι να φοβηθεί
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
γλάρος είναι και πηγαίνει
Από πόλεμο δεν ξέρει
ούτε τι θα πει μαχαίρι
Ο Θεός του `δωσε φύκια
και χρωματιστά χαλίκια
Αχ αλί κι αλίμονό μας
μες στον κόσμο το δικό μας
Δε μυρίζουνε τα φύκια
δε γυαλίζουν τα χαλίκια
Χίλιοι δυο παραφυλάνε
σε κοιτάν και δε μιλάνε
Είσαι σήμερα μονάρχης
κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις
|
Sto kíma pái na kimithi
den échi ti na fovithi
Mínas beni mínas vgeni
gláros ine ke pigeni
Apó pólemo den kséri
ute ti tha pi macheri
O Theós tu `dose fíkia
ke chromatistá chalíkia
Ach alí ki alímonó mas
mes ston kósmo to dikó mas
De mirízune ta fíkia
de gialízun ta chalíkia
Chílii dio parafiláne
se kitán ke de miláne
Ise símera monárchis
ki ósam’ avrio den ipárchis
|
