|
Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
μονάχο μες στον ουρανό
πήρα παιδί τους δρόμους
Περπάτησα όλη τη γη
μ’ ένα τραγούδι στην καρδιά
και τη βροχή στους ώμους
Μ’ αυτά τα χέρια σαν φτερά
που δεν εγνώρισαν χαρά
πάλεψα με το κύμα
Κι είχα βαθιά μου μια πληγή
αγάπη που δε βρήκε γη
χαμένη μες το κρίμα
Με πρόσωπο τόσο πικρό
από τον ήλιο το σκληρό
χάθηκα μες στη νύχτα
Κι ο έρωτας με πήγε κει
που `χα στα χείλη το φιλί
μα συντροφιά δεν είχα
Με την καρδιά μου μια πληγή
περπάτησα σ’ αυτή τη γη
που είχα να τη ζήσω
Μα μου τα πήρανε μαζί
το όνειρο και την αυγή
και φεύγω πριν αρχίσω
Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
μονάχο μες στον ουρανό
θα ‘ρθω ξανά κοντά σου
Μέσα σε κείνη τη βροχή
που σ’ άφησα κάποιο πρωί
κι έχασα τη ζωή μου
Θα ‘ρθω ξανά απ’ τα παλιά
σαν το πουλί απ’ το νοτιά
την πόρτα να χτυπήσω
Θα ‘ναι μια άνοιξη πικρή
που όλα θ’ ανοίγουνε στη γη
κι απ’ την αρχή θ’ αρχίσω
|
San sínnefo ap’ ton keró
monácho mes ston uranó
píra pedí tus drómus
Perpátisa óli ti gi
m’ éna tragudi stin kardiá
ke ti vrochí stus ómus
M’ aftá ta chéria san fterá
pu den egnórisan chará
pálepsa me to kíma
Ki icha vathiá mu mia pligí
agápi pu de vríke gi
chaméni mes to kríma
Me prósopo tóso pikró
apó ton ílio to skliró
cháthika mes sti níchta
Ki o érotas me píge ki
pu `cha sta chili to filí
ma sintrofiá den icha
Me tin kardiá mu mia pligí
perpátisa s’ aftí ti gi
pu icha na ti zíso
Ma mu ta pírane mazí
to óniro ke tin avgí
ke fevgo prin archíso
San sínnefo ap’ ton keró
monácho mes ston uranó
tha ‘rtho ksaná kontá su
Mésa se kini ti vrochí
pu s’ áfisa kápio pri
ki échasa ti zoí mu
Tha ‘rtho ksaná ap’ ta paliá
san to pulí ap’ to notiá
tin pórta na chtipíso
Tha ‘ne mia ániksi pikrí
pu óla th’ anigune sti gi
ki ap’ tin archí th’ archíso
|
