Νύχτα, που ξέρεις τα πολλά
ρίξε ασήμι στα φιλιά
να πιω αρμύρα απ`τον καιρό
δάκρυ στην άκρη απ`το λαιμό.
Και να μεθύσω
να σε φιλήσω
εσύ το κύμα, εγώ το φως,
ο πόθος μάγος
θα σπάσει ο πάγος
όταν ξεσπάσει ο κεραυνός.
Νύχτα, που ξέρεις τα πολλά
δίχτυα ας είχαν τα κορμιά,
να μπω, σαν ψάρι να πιαστώ
ποτέ στον κόσμο να μη βγω.
|
Níchta, pu kséris ta pollá
ríkse asími sta filiá
na pio armíra ap`ton keró
dákri stin ákri ap`to lemó.
Ke na methíso
na se filíso
esí to kíma, egó to fos,
o póthos mágos
tha spási o págos
ótan ksespási o keravnós.
Níchta, pu kséris ta pollá
díchtia as ichan ta kormiá,
na bo, san psári na piastó
poté ston kósmo na mi vgo.
|