|
Ήταν κάποτε παλιά ένας αφέντης με φλουριά
που `χε σκλάβο με μυαλό μα δεν του βγήκε σε καλό
είχε ξεσηκώσει κι άλλους αχ τι μπελάς για τους μεγάλους
ο αφέντης απειλούσε και ο σκλάβος τ’ απαντούσε
Κι αν δεμένο και δαρμένο διατάξεις να με φέρουν
κι απ’ τα βάσανα πεθάνω τι θα χάσεις σκέψου
πρώτα πρώτα μια για πάντα ένας άνθρωπος θα λείψει
κι όσα τώρα μου φορτώνεις όλα εσύ θα φορτωθείς
τι θα χάσεις σκέψου
Κι όχι κέρδος πως θα βγάλεις με την πράξη σου αυτή
μια και μυστικό κανένα από μένα δε θα μάθεις
τι θα χάσεις σκέψου
Καλοσκέφτηκε ο αφέντης κάτσε του λέει να τα πούμε
τι να πούμε λέει ο σκλάβος τίποτα τώρα δεν ακούμε
τη σκλαβιά μου λύνοντας καλόπιασέ με, το κοινό συμφέρον δες
το χρυσάφι σου χαρίζω προτιμώ τη λευτεριά
Στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος
τα παιχνίδια των θεών να τα πληρώνω εγώ
στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος
|
Ήtan kápote paliá énas aféntis me fluriá
pu `che sklávo me mialó ma den tu vgíke se kaló
iche ksesikósi ki állus ach ti belás gia tus megálus
o aféntis apiluse ke o sklávos t’ apantuse
Ki an deméno ke darméno diatáksis na me férun
ki ap’ ta vásana petháno ti tha chásis sképsu
próta próta mia gia pánta énas ánthropos tha lipsi
ki ósa tóra mu fortónis óla esí tha fortothis
ti tha chásis sképsu
Ki óchi kérdos pos tha vgális me tin práksi su aftí
mia ke mistikó kanéna apó ména de tha máthis
ti tha chásis sképsu
Kaloskéftike o aféntis kátse tu léi na ta pume
ti na pume léi o sklávos típota tóra den akume
ti sklaviá mu línontas kalópiasé me, to kinó simféron des
to chrisáfi su charízo protimó ti lefteriá
Sto káto káto tis grafís giatí na ime sklávos
ta pechnídia ton theón na ta pliróno egó
sto káto káto tis grafís giatí na ime sklávos
|
