Ότι αγάπησα και ότι μ’ άρεσε
ούτε το κράτησα, ούτε με κράτησε
κάτι γινότανε κι όλο χανότανε
γυαλί στα χέρια μου κομματιαζότανε
Κι εγώ σε ένα σπίτι αδειανό που μου φαίνεται ξένο
μετρώ το δικό σου κενό και παντού σε ανασαίνω
Φάρσα μου κάνει η μοναξιά μου
δεν έχεις φύγει από κοντά μου
δεν έχεις φύγει από κοντά μου
φάρσα μου κάνει η μοναξιά μου
Ότι αγάπησα και ότι πίστεψα
ούτε το πρόδωσα, ούτε το λήστεψα
κι όμως εμένανε σφιχτά με δένανε
και με δικάζανε αυτοί που φταίγανε
Κι εγώ σε ένα σπίτι αδειανό που μου φαίνεται ξένο
μετρώ το δικό σου κενό και παντού σε ανασαίνω
Φάρσα μου κάνει η μοναξιά μου
δεν έχεις φύγει από κοντά μου
δεν έχεις φύγει από κοντά μου
φάρσα μου κάνει η μοναξιά μου
|
Όti agápisa ke óti m’ árese
ute to krátisa, ute me krátise
káti ginótane ki ólo chanótane
gialí sta chéria mu kommatiazótane
Ki egó se éna spíti adianó pu mu fenete kséno
metró to dikó su kenó ke pantu se anaseno
Fársa mu káni i monaksiá mu
den échis fígi apó kontá mu
den échis fígi apó kontá mu
fársa mu káni i monaksiá mu
Όti agápisa ke óti pístepsa
ute to pródosa, ute to lístepsa
ki ómos eménane sfichtá me dénane
ke me dikázane afti pu ftegane
Ki egó se éna spíti adianó pu mu fenete kséno
metró to dikó su kenó ke pantu se anaseno
Fársa mu káni i monaksiá mu
den échis fígi apó kontá mu
den échis fígi apó kontá mu
fársa mu káni i monaksiá mu
|