Όταν αλλάζουν οι καιροί
και σκοτεινιάζουν οι ουρανοί
μπαίνω κρυφά αποβραδίς
στο βαποράκι της Ανατολής
Όταν ραγίζουν οι ματιές
και κομματιάζονται ζωές
μπαίνω κρυφά στην κιβωτό
σβήνω τα όνειρα και καρτερώ
Όταν παγώνουν οι καρδιές
και ερημώνουν οι ψυχές
βγαίνω κρυφά κι ακολουθώ
το άστρο σου το φωτεινό
Ο Τσιτσάνης στα πανιά
και ο Ζαμπέτας στην πενιά
Βαμβακάρης στο κουπί
κι η ευτυχία, ευτυχία στην ψυχή
|
Όtan allázun i keri
ke skotiniázun i urani
beno krifá apovradís
sto vaporáki tis Anatolís
Όtan ragizun i matiés
ke kommatiázonte zoés
beno krifá stin kivotó
svíno ta ónira ke karteró
Όtan pagónun i kardiés
ke erimónun i psichés
vgeno krifá ki akoluthó
to ástro su to fotinó
O Tsitsánis sta paniá
ke o Zabétas stin peniá
Oamvakáris sto kupí
ki i eftichía, eftichía stin psichí
|