Στ’ Αλγέρι, στ’ Αλγέρι, στ’ Αλγέρι,
στον τάφο ενός καμηλιέρη,
μονάχη, η Φελλάχα, θρηνεί,
με πόνο, με πόνο τον κλαίει,
θλιμμένα τραγούδια του λέει,
με μια πικραμένη φωνή.
Φελλάχα μου, Αλγερινή,
σαν κλαις τον καμηλιέρη,
η πικραμένη σου φωνή,
σπαράζει το Αλγέρι,
Φελλάχα μου, Φελλάχα μου,
Φελλάχα μου, Αλγερινή.
Στ’ Αλγέρι, στ’ Αλγέρι, στ’ Αλγέρι,
τη νύχτα, σου φέρνει τ’ αγέρι
πικρό και βαθύ στεναγμό,
σταμάτα, Φελλάχα θλιμμένη,
να κλαις για μι’ αγάπη χαμένη,
να κλαις τον σκληρό τον χαμό.
Φελλάχα μου, Αλγερινή,
σαν κλαις τον καμηλιέρη,
η πικραμένη σου φωνή,
σπαράζει το Αλγέρι,
Φελλάχα μου, Φελλάχα μου,
Φελλάχα μου, Αλγερινή.
|
St’ Algéri, st’ Algéri, st’ Algéri,
ston táfo enós kamiliéri,
monáchi, i Fellácha, thrini,
me póno, me póno ton klei,
thlimména tragudia tu léi,
me mia pikraméni foní.
Fellácha mu, Algeriní,
san kles ton kamiliéri,
i pikraméni su foní,
sparázi to Algéri,
Fellácha mu, Fellácha mu,
Fellácha mu, Algeriní.
St’ Algéri, st’ Algéri, st’ Algéri,
ti níchta, su férni t’ agéri
pikró ke vathí stenagmó,
stamáta, Fellácha thlimméni,
na kles gia mi’ agápi chaméni,
na kles ton skliró ton chamó.
Fellácha mu, Algeriní,
san kles ton kamiliéri,
i pikraméni su foní,
sparázi to Algéri,
Fellácha mu, Fellácha mu,
Fellácha mu, Algeriní.
|