|
Μελετώντας τους πλανήτες κι όλους τους αστερισμούς
τους πολέμους και τις ήττες και τους δύσκολους χρησμούς
στην παλιά μας τη φυλλάδα που διαβάσαμε ξανά
τέτοιο όνομα Ελλάδα δεν υπάρχει πουθενά
μόνο σ’ ένα καζαμία με περγαμηνό χαρτί
αίμα στάζαν τα σημεία σαν κομμένη αορτή
Κι όπως ρίχναμε τη σκόνη να στεγνώσει την πληγή
φάνηκαν του Ομήρου οι χρόνοι και των Αχαιών η γη
λίγα φύλλα παρακάτω καθώς έτρεχε ο καιρός
σαν τη φλεγομένη βάτο πάλι φούντωνε ο χορός
Θερμοπύλες Μαραθώνες βγαίναν τώρα στη σκηνή
του Αλεξάνδρου οι Μακεδόνες του Φωκά οι Βυζαντινοί
Ώσπου χάραξε μια μέρα κι απ’ το Σούλι ως τη Γραβιά
όλα τα `σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά
όμως κύλησαν τα χρόνια και στ’ αγέραστα βουνά
γύρισαν τα χελιδόνια κι ήλιος φάνηκε ξανά
Αχ, τελειώσαν οι σελίδες και τι έγινε μετά
δεν το είδα δεν το είδες μα ο νους μου αλλού πετά
γιατί γνώρισα ένα νέο λυπημένο και χλωμό
που `χε ζήσει στο Αιγαίο πριν απ’ τον κατακλυσμό
τώρα που θα σταματήσει ο δικός μας ο χορός
θα `ρθει να μας τραγουδήσει για μια γέννα πυρός.
|
Meletóntas tus planítes ki ólus tus asterismus
tus polémus ke tis íttes ke tus dískolus chrismus
stin paliá mas ti filláda pu diavásame ksaná
tétio ónoma Elláda den ipárchi puthená
móno s’ éna kazamía me pergaminó chartí
ema stázan ta simia san komméni aortí
Ki ópos ríchname ti skóni na stegnósi tin pligí
fánikan tu Omíru i chróni ke ton Acheón i gi
líga fílla parakáto kathós étreche o kerós
san ti flegoméni váto páli funtone o chorós
Thermopíles Marathónes vgenan tóra sti skiní
tu Aleksándru i Makedónes tu Foká i Oizantini
Ώspu chárakse mia méra ki ap’ to Suli os ti Graviá
óla ta `skiaze i fovéra ke ta plákone i sklaviá
ómos kílisan ta chrónia ke st’ agérasta vuná
girisan ta chelidónia ki ílios fánike ksaná
Ach, teliósan i selídes ke ti égine metá
den to ida den to ides ma o nus mu allu petá
giatí gnórisa éna néo lipiméno ke chlomó
pu `che zísi sto Egeo prin ap’ ton kataklismó
tóra pu tha stamatísi o dikós mas o chorós
tha `rthi na mas tragudísi gia mia génna pirós.
|
