Κάπου θα πάω κάποιον φίλο θα βρω
θα μιλάει θα κοιτάω κι έτσι θα σε ξεχνώ
Μα όλες οι λέξεις πέφτουν άδειες στη γη
κι από μέσα τους βγαίνεις ομορφιά μου εσύ
Όλα μιλούν για σένα,
όλα μιλούν για σένα
απόψε μάτια μου η καρδιά
πάλι για σένα ξαγρυπνά
και με ρωτάει για σένα
Κάπου θα βγάλει τόσος δρόμος μπροστά
σ’ ένα άλλο φεγγάρι σε μια άλλη αγκαλιά
Όμως η νύχτα επιμένει για μας
πως ποτέ δεν ξεφεύγεις απ’ αυτό που αγαπάς
|
Kápu tha páo kápion fílo tha vro
tha milái tha kitáo ki étsi tha se ksechnó
Ma óles i léksis péftun ádies sti gi
ki apó mésa tus vgenis omorfiá mu esí
Όla milun gia séna,
óla milun gia séna
apópse mátia mu i kardiá
páli gia séna ksagripná
ke me rotái gia séna
Kápu tha vgáli tósos drómos brostá
s’ éna állo fengári se mia álli agkaliá
Όmos i níchta epiméni gia mas
pos poté den ksefevgis ap’ aftó pu agapás
|