Τα όνειρά μας είναι πλοία
που πρόσμεναν στην παραλία
πρίμο καιρό για ν’ αρμενίσουν.
Κύκλο τη γη θα φέρουν όλοι,
σε Βενετιά θα παν και Πόλη
και φορτωμένα θα γυρίσουν.
Όμορφες μέρες ξημερώνουν,
πουλιά απ’ τα πέλαγα ζυγώνουν
και πρασινίζουνε οι κάμποι.
Όμορφες μέρες ξημερώνουν
κι όσοι μοχθούν και όσοι ιδρώνουν
θα ξαναδούν ήλιο να λάμπει.
Κράτα μου, αγάπη μου, το χέρι
να ταξιδέψουμε σε μέρη
που ούτε κι ο χάρτης δεν τα γράφει.
Κι όταν γυρίσουμε την πλάση,
ποιος θα μπορεί να μας γελάσει,
που βγαίνει ασήμι και χρυσάφι.
|
Ta ónirá mas ine plia
pu prósmenan stin paralía
prímo keró gia n’ armenísun.
Kíklo ti gi tha férun óli,
se Oenetiá tha pan ke Póli
ke fortoména tha girísun.
Όmorfes méres ksimerónun,
puliá ap’ ta pélaga zigónun
ke prasinízune i kábi.
Όmorfes méres ksimerónun
ki ósi mochthun ke ósi idrónun
tha ksanadun ílio na lábi.
Kráta mu, agápi mu, to chéri
na taksidépsume se méri
pu ute ki o chártis den ta gráfi.
Ki ótan girísume tin plási,
pios tha bori na mas gelási,
pu vgeni asími ke chrisáfi.
|