|
Απ’ την κορφή του κόσμου χάνεται το κάθε μας γιατί
Σβήνουν τα σημάδια κι όλα μια μέρα μακριά
Απανέμι ο δρόμος και ξεχνά ο χρόνος να μας πάρει αγκαλιά
Ονειροπαγίδα κάθε μας ελπίδα κι αλητεύουμε ψηλά όταν
Πέφτουνε τα αστέρια μες τα δυο σου χέρια κρύβονται όλες οι ευχές
Ολόγιομο φεγγάρι στου μυαλού τη ζάλη χρωματίζει διαδρομές
Απ’ την κορφή του κόσμου τα λάθη μας φαντάζουν πιο μικρά
Κι πιο γλυκιά αμαρτία, ξανά, χορεύει στην ακρογιαλιά
Απανέμι ο δρόμος και ξεχνά ο χρόνος να μας πάρει αγκαλιά
Ονειροπαγίδα κάθε μας ελπίδα κι αλητεύουμε ψηλά όταν
Πέφτουνε τα αστέρια μες τα δυο σου χέρια κρύβονται όλες οι ευχές
Ολόγιομο φεγγάρι στου μυαλού τη ζάλη ζωγραφίζει διαδρομές
Πέφτουνε τα αστέρια κόβουν σαν μαχαίρια της αλήθειας τα δεσμά
Ολόγιομο φεγγάρι τ όνειρο σαλπάρει και κανέναν δε ρωτά
|
Ap’ tin korfí tu kósmu chánete to káthe mas giatí
Svínun ta simádia ki óla mia méra makriá
Apanémi o drómos ke ksechná o chrónos na mas pári agkaliá
Oniropagida káthe mas elpída ki alitevume psilá ótan
Péftune ta astéria mes ta dio su chéria krívonte óles i efchés
Ológiomo fengári stu mialu ti záli chromatízi diadromés
Ap’ tin korfí tu kósmu ta láthi mas fantázun pio mikrá
Ki pio glikiá amartía, ksaná, chorevi stin akrogialiá
Apanémi o drómos ke ksechná o chrónos na mas pári agkaliá
Oniropagida káthe mas elpída ki alitevume psilá ótan
Péftune ta astéria mes ta dio su chéria krívonte óles i efchés
Ológiomo fengári stu mialu ti záli zografízi diadromés
Péftune ta astéria kóvun san macheria tis alíthias ta desmá
Ológiomo fengári t óniro salpári ke kanénan de rotá
|
