Φοβάμαι να γελάσω στους ανθρώπους
γιατί αν δούνε πως τους αγαπώ
θα ψάξουνε να βρούνε
χίλιους τρόπους
να με στραυρώσουνε σαν τον Χριστό
Γιατί οι καλοί
θα είναι πάντοτε τα θύματα
σ’ αυτόν τον κόσμο τον κακό
κι απ’ τη ζωή θα παίρνουν
μόνο τα χτυπήματα
και το μικρότερο το μερτικό
Φοβάμαι να σ’ ανοίξω την καρδιά μου
κι ας λες πως είσαι
φίλος κι αδερφός
γιατί αν θα σου πω τα όνειρά μου
φοβάμαι πως θα βγεις κι εσύ εχθρός
|
Fováme na geláso stus anthrópus
giatí an dune pos tus agapó
tha psáksune na vrune
chílius trópus
na me stravrósune san ton Christó
Giatí i kali
tha ine pántote ta thímata
s’ aftón ton kósmo ton kakó
ki ap’ ti zoí tha pernun
móno ta chtipímata
ke to mikrótero to mertikó
Fováme na s’ anikso tin kardiá mu
ki as les pos ise
fílos ki aderfós
giatí an tha su po ta ónirá mu
fováme pos tha vgis ki esí echthrós
|