Φουρτουνιασμένο ωκεανό
περνάει η καρδιά μου,
σαν το χαμένο ναυαγό
ναυάγησα τώρα κι εγώ
από τον έρωτά μου.
Βλέπω στεριά μα δεν μπορώ
να πάω, να γλιτώσω,
μου πάει κόντρα ο καιρός
κι όπως το βλέπω, δυστυχώς,
εγώ δε θα γλιτώσω.
Καλύτερα να μ’ έπνιγε
η θάλασσα κι εμένα,
παρά που μ’ έπνιξες εσύ
μέσα στον πόνο, στη ντροπή,
δεν ήμουνα για σένα,
δεν ήμουνα για σένα.
|
Furtuniasméno okeanó
pernái i kardiá mu,
san to chaméno nafagó
nafágisa tóra ki egó
apó ton érotá mu.
Olépo steriá ma den boró
na páo, na glitóso,
mu pái kóntra o kerós
ki ópos to vlépo, distichós,
egó de tha glitóso.
Kalítera na m’ épnige
i thálassa ki eména,
pará pu m’ épnikses esí
mésa ston póno, sti ntropí,
den ímuna gia séna,
den ímuna gia séna.
|