Από το βράδυ ως το πρωί
δική μου είναι η ζωή
κι όλο το κόσμο κατακτώ
φίνο ουζάκι σαν ρουφώ
Όλος ο κόσμος είναι θύμα μου
σαν έχω ούζο και μεθάω
κι οι πολισμάνοι όταν θα με δουν
μελάνι αμολάω
Ούζο όταν πιεις
γίνεσαι ευθύς
βασιλιάς δικτάτορας, Θεός και κοσμοκράτορας
σαν το καλοπιείς
βρε θα ευφρανθείς
κι όλα πια στο κόσμο ρόδινα θε να τα δεις
Δική μου είναι η Ελλάς
που στη κατάντια της γελάς
της λείπει το ένα της ποδάρι
που της το παίξανε στο ζάρι
Εγώ θα γίνω παντοκράτορας
κι ο κόσμος στάχτη αν θα γίνει
ο ένας θα μ’ ανάβει το σεβντά
κι ο άλλος θα το σβήνει
Ούζο όταν πιεις
γίνεσαι ευθύς
βασιλιάς δικτάτορας, Θεός και κοσμοκράτορας
σαν το καλοπιείς
βρε θα ευφρανθείς
κι όλα πια στο κόσμο ρόδινα θε να τα δεις
|
Apó to vrádi os to pri
dikí mu ine i zoí
ki ólo to kósmo kataktó
fíno uzáki san rufó
Όlos o kósmos ine thíma mu
san écho uzo ke metháo
ki i polismáni ótan tha me dun
meláni amoláo
Oízo ótan piis
ginese efthís
vasiliás diktátoras, Theós ke kosmokrátoras
san to kalopiis
vre tha efranthis
ki óla pia sto kósmo ródina the na ta dis
Dikí mu ine i Ellás
pu sti katántia tis gelás
tis lipi to éna tis podári
pu tis to peksane sto zári
Egó tha gino pantokrátoras
ki o kósmos stáchti an tha gini
o énas tha m’ anávi to sevntá
ki o állos tha to svíni
Oízo ótan piis
ginese efthís
vasiliás diktátoras, Theós ke kosmokrátoras
san to kalopiis
vre tha efranthis
ki óla pia sto kósmo ródina the na ta dis
|