|
Κάποτε γνώρισα μια λίμνη
μάτια μου, μάτια μου
κάποτε γνώρισα μια λίμνη
που ‘θελε να ‘ναι θάλασσα
Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
μάτια μου, αχ μάτια μου
κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
που ‘θελε βράχος να γενεί
Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
Κάποτε αγάπησα μια κόρη
μάτια μου, μαύρα μάτια μου
που ρωτούσε κάθε αγόρι
πότε γυναίκα θα γενεί
Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
Έχουν περάσει χρόνοι δέκα
μάτια μου, αχ μάτια μου
η κόρη γίνηκε γυναίκα
μα εγώ απόμεινα παιδί
Και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι
|
Kápote gnórisa mia límni
mátia mu, mátia mu
kápote gnórisa mia límni
pu ‘thele na ‘ne thálassa
Ke káthe pu charázi
tin trói to marázi
ke káthe pu charázi
tin trói to marázi
Kápote antámosa mia pétra
mátia mu, ach mátia mu
kápote antámosa mia pétra
pu ‘thele vráchos na geni
Ke káthe pu charázi
tin trói to marázi
ke káthe pu charázi
tin trói to marázi
Kápote agápisa mia kóri
mátia mu, mavra mátia mu
pu rotuse káthe agóri
póte gineka tha geni
Ke káthe pu charázi
tin trói to marázi
ke káthe pu charázi
tin trói to marázi
Έchun perási chróni déka
mátia mu, ach mátia mu
i kóri ginike gineka
ma egó apómina pedí
Ke káthe pu charázi
me trói to marázi
ke káthe pu charázi
me trói to marázi
|
