|
Αυτές τις μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια
για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους
Πράγματα συμπαθητικά, δικά μας, γραικικά.
Διάβασα και τα πένθιμα για το χαμό της πόλης.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Και τη φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν
ζερβά ο βασιλιάς και δεξιά ο Πατριάρχης
ακούστηκε κι είπε να πάψουν πια.
Πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα Βαγγέλια.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Όμως εκείνο που με άγγιξε πιο πολύ
ήταν το άσμα το Τραπεζούντιο με την παράξενή του γλώσσα
και με τη λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν πως θα σωθούμε ακόμη.
Μα αλίμονο μοιραίον πουλίν
από την πόλη έρτε
μες σο φτερούλιν’ αθ εν’ χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ σην άμπελον κονεύ μηδέ σο περιβόλιν
επήεν και εκόνεψεν σου κυπαρίσσ’ τη ρίζαν.
Οι αρχιερείς δε δύνανται ή δε θέλουν να το διαβάσουν
Σέρας υιός γενήκασεν αυτός που το παίρνει το χαρτί
Και το διαβάζει κι όλο φύρεται
Σίτα αναγνώθ’ σίτα να κλαίει
Σίτα να κρούει την κάρδιαν
Να αλί εμάς να βάι εμάς
η Ρωμανία πάρθεν.
|
Aftés tis méres diávaza dimotiká tragudia
gia t’ áthla ton kleftón ke tus polémus
Prágmata sibathitiká, diká mas, grekiká.
Diávasa ke ta pénthima gia to chamó tis pólis.
Píran tin pólin, píran tin, píran ti Saloníki.
Ke ti foní pu eki pu i dio epsélnan
zervá o vasiliás ke deksiá o Patriárchis
akustike ki ipe na pápsun pia.
Pápste papádes ta chartiá ke kliste ta Oangélia.
Píran tin pólin, píran tin, píran ti Saloníki.
Όmos ekino pu me ángikse pio polí
ítan to ásma to Trapezuntio me tin paráksení tu glóssa
ke me ti lípi ton Grekón ton makrinón ekinon
pu ísos ólo pístevan pos tha sothume akómi.
Ma alímono mireon pulín
apó tin póli érte
mes so fterulin’ ath en’ chartín perigramménon
ki udé sin ábelon konev midé so perivólin
epíen ke ekónepsen su kiparíss’ ti rízan.
I archieris de dínante í de thélun na to diavásun
Séras iiós geníkasen aftós pu to perni to chartí
Ke to diavázi ki ólo fírete
Síta anagnóth’ síta na klei
Síta na krui tin kárdian
Na alí emás na vái emás
i Romanía párthen.
|
