Έφυγες και το σπίτι μας έμεινε ορφανό
την πόρτα σου μας έκλεισες δεν πόνεσε η ψυχή σου
σαν μια βρισιά μας πέταξες το αντίο το στερνό
μα θα `χεις τύψεις πάντοτε τώρα μες στη ζωή σου
Πέταξες τη μανούλα μας
από την αγκαλιά σου
πατέρα ξαναγύρισε
το θέλουν τα παιδιά σου
Ξενοδούλευε η μάνα μας για να μας συντηρεί
οι κόποι και τα βάσανα την γέμισαν ρυτίδες
και πάντοτε στην Παναγιά ανάβει το κερί
γιατί σ’ εκείνη μοναχά να ‘ρθεις έχει ελπίδες
Πέταξες τη μανούλα μας
από την αγκαλιά σου
πατέρα ξαναγύρισε
το θέλουν τα παιδιά σου
|
Έfiges ke to spíti mas émine orfanó
tin pórta su mas éklises den pónese i psichí su
san mia vrisiá mas pétakses to antío to sternó
ma tha `chis típsis pántote tóra mes sti zoí su
Pétakses ti manula mas
apó tin agkaliá su
patéra ksanagirise
to thélun ta pediá su
Ksenoduleve i mána mas gia na mas sintiri
i kópi ke ta vásana tin gémisan ritídes
ke pántote stin Panagiá anávi to kerí
giatí s’ ekini monachá na ‘rthis échi elpídes
Pétakses ti manula mas
apó tin agkaliá su
patéra ksanagirise
to thélun ta pediá su
|