Χείλη μου μοσχοστάφυλο
και ροζακί μου στόμα
μπρούσκο φιλί στη Μυτιλήνη
λόγια στυφά στη Σαντορίνη
Δέντρο γεμάτο με φωλιές
και σκιερό μου σώμα
σκήτη κρυφή στο Άγιον Όρος
βαθύς γκρεμός σε κάθε όρος
Ώριμο πετροκέρασο
και τραγανό μου στόμα
σκαλί φιλί στο Παλαμήδι
στη Μάνη λαβωμένο φίδι
Πέστροφα χρυσαφένια μου
και γάργαρο κορμάκι
στα Βοδενά σ’ είχα χορτάσει
στα Τρίκαλα μ’ είχες ξεχάσει
Με κάποιον άλλο με μπερδεύεις
και άδικα με τυραννάς
σαν ένα ξένο με παιδεύεις
και σαν δικό σου με πονάς
Με κάποιαν άλλη σε μπερδεύω
με κάποιον άλλο μ’ απατάς
χρόνια μαζί σου ταξιδεύω
χωρίς να ξέρω που με πας
Πατρίδα μου και προσφυγιά
και σώμα που μου λείπει
στην Αττική ξενιτεμένη
και στην Αμμόχωστο θαμμένη
Μουριά χωρίς τα φύλλα της
που τα ‘φαγε σκουλήκι
υφαίνοντας πρωί και βράδυ
το γαλανόλευκο σκοτάδι
Με κάποιον άλλο με μπερδεύεις
και άδικα με τυραννάς
σαν ένα ξένο με παιδεύεις
και σαν δικό σου με πονάς
Με κάποιαν άλλη σε μπερδεύω
με κάποιον άλλο μ’ απατάς
χρόνια μαζί σου ταξιδεύω
χωρίς να ξέρω που με πας
|
Chili mu moschostáfilo
ke rozakí mu stóma
brusko filí sti Mitilíni
lógia stifá sti Santoríni
Déntro gemáto me foliés
ke skieró mu sóma
skíti krifí sto Άgion Όros
vathís gkremós se káthe óros
Ώrimo petrokéraso
ke traganó mu stóma
skalí filí sto Palamídi
sti Máni lavoméno fídi
Péstrofa chrisafénia mu
ke gárgaro kormáki
sta Oodená s’ icha chortási
sta Tríkala m’ iches ksechási
Me kápion állo me berdevis
ke ádika me tirannás
san éna kséno me pedevis
ke san dikó su me ponás
Me kápian álli se berdevo
me kápion állo m’ apatás
chrónia mazí su taksidevo
chorís na kséro pu me pas
Patrída mu ke prosfigiá
ke sóma pu mu lipi
stin Attikí kseniteméni
ke stin Ammóchosto thamméni
Muriá chorís ta fílla tis
pu ta ‘fage skulíki
ifenontas pri ke vrádi
to galanólefko skotádi
Me kápion állo me berdevis
ke ádika me tirannás
san éna kséno me pedevis
ke san dikó su me ponás
Me kápian álli se berdevo
me kápion állo m’ apatás
chrónia mazí su taksidevo
chorís na kséro pu me pas
|