Πέρα στα κάστρα του Γεντί
με κλείσανε μια χαραυγή
στο σκοτεινό το θάλαμο
με χέρια κλειδωμένα
με ρίξανε μια Κυριακή
αγάπη μου για σένα
Στενό που είναι το κελί
αυτή τη νύχτα τη θολή
μην κλαις μανούλα μου μην κλαις
και κλαίει κι ο Γεντί Κουλές
Μέσα στο κρύο στη βροχή
η μάνα μου ήρθε μοναχή
και μου ‘φερε τα ρούχα μου
ν’ αλλάξω στο κελί μου
μα εσύ δεν ήρθες να με δεις
και σπάραξε η ψυχή μου
Στενό που είναι το κελί
αυτή τη νύχτα τη θολή
μην κλαις μανούλα μου μην κλαις
και κλαίει κι ο Γεντί Κουλές
|
Péra sta kástra tu Gentí
me klisane mia charavgí
sto skotinó to thálamo
me chéria klidoména
me ríksane mia Kiriakí
agápi mu gia séna
Stenó pu ine to kelí
aftí ti níchta ti tholí
min kles manula mu min kles
ke klei ki o Gentí Kulés
Mésa sto krío sti vrochí
i mána mu írthe monachí
ke mu ‘fere ta rucha mu
n’ allákso sto kelí mu
ma esí den írthes na me dis
ke spárakse i psichí mu
Stenó pu ine to kelí
aftí ti níchta ti tholí
min kles manula mu min kles
ke klei ki o Gentí Kulés
|