Να λοιπόν που η τύχη μου γελά
κι εμένα μια φορά,
να ‘σαι καλά, να ‘σαι καλά.
Είσ’ εσύ για μένα όλη η γη
και τέλος μου κι αρχή
μες στη ζωή, μες στη ζωή
Περασμένα ξεχασμένα όλα τα παλιά,
τώρ’ αρχίζει η ζωή μου
με σένα, με σένα.
Περασμένα ξεχασμένα,
πάρε μ’ αγκαλιά,
όλ’ αρχίζουν και τελειώνουν
με σένα, με σένα.
Να λοιπόν κι εμένα με πονά
στον κόσμο μια καρδιά,
να ‘σαι καλά, να ‘σαι καλά.
Είσ’ εσύ η μοίρα μου η καλή,
της τύχης το φιλί
μες στη ζωή, μες στη ζωή.
|
Na lipón pu i tíchi mu gelá
ki eména mia forá,
na ‘se kalá, na ‘se kalá.
Is’ esí gia ména óli i gi
ke télos mu ki archí
mes sti zoí, mes sti zoí
Perasména ksechasména óla ta paliá,
tór’ archízi i zoí mu
me séna, me séna.
Perasména ksechasména,
páre m’ agkaliá,
ól’ archízun ke teliónun
me séna, me séna.
Na lipón ki eména me poná
ston kósmo mia kardiá,
na ‘se kalá, na ‘se kalá.
Is’ esí i mira mu i kalí,
tis tíchis to filí
mes sti zoí, mes sti zoí.
|