Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
γκρινιάζει κάποιος φωνογράφος
πες μου τι να της πω Χριστέ μου
τώρα συνήθισα μονάχος
Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
λόγια για λόγια κι άλλα λόγια
αγάπη πού `ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια
Αχ, αν ήταν η ζωή μας ίσια
πώς θα την πέρναμε κατώπι
μα αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψει σε μια κόχη
Τάχα, παρηγοριά θα βρούμε
η μέρα φόρεσε τη νύχτα
όλα είναι νύχτα όλα είναι νύχτα
κάτι θα βρούμε ζήτα ζήτα
Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
βλέπω τα κόκκινά της νύχια
μπρος στη φωτιά πως θα γυαλίζουν
και τη θυμάμαι με το βήχα.
|
Pes tis to m’ éna giukalíli
gkriniázi kápios fonográfos
pes mu ti na tis po Christé mu
tóra siníthisa monáchos
Pes tis to m’ éna giukalíli
lógia gia lógia ki álla lógia
agápi pu `ne i ekklisiá su
varéthika pia sta metóchia
Ach, an ítan i zoí mas ísia
pós tha tin pérname katópi
ma alliós i mira to vulíthi
prépi na strípsi se mia kóchi
Tácha, parigoriá tha vrume
i méra fórese ti níchta
óla ine níchta óla ine níchta
káti tha vrume zíta zíta
Pes tis to m’ éna giukalíli
vlépo ta kókkiná tis níchia
bros sti fotiá pos tha gialízun
ke ti thimáme me to vícha.
|