Για σε μεθώ κάθε βραδιά
πως να σε σβήσω απ’ την καρδιά
που σ’ ένα βράδυ σε μια ώρα ξαφνικά
μου ‘φερες μπόρα
και ζητώ να βρω τη λησμονιά
Μια νύχτα ζήσαμε μαζί
μα πάντα ο νους σε ξαναζεί
όνειρο ήσουν στο σκοτάδι
μια μαστόρισσα στο χάδι
μ’ άφησες αγιάτρευτη πληγή
Ήσουνα τόσο ελκυστική
μια άγνωστη περαστική
γλυκοεγλέντισα κοντά σου
κι αν δεν ξέρω τ’ όνομά σου
πάντα η καρδιά μου σε ποθεί
|
Gia se methó káthe vradiá
pos na se svíso ap’ tin kardiá
pu s’ éna vrádi se mia óra ksafniká
mu ‘feres bóra
ke zitó na vro ti lismoniá
Mia níchta zísame mazí
ma pánta o nus se ksanazi
óniro ísun sto skotádi
mia mastórissa sto chádi
m’ áfises agiátrefti pligí
Ήsuna tóso elkistikí
mia ágnosti perastikí
glikoegléntisa kontá su
ki an den kséro t’ ónomá su
pánta i kardiá mu se pothi
|