Ποιος στο ‘πε πως δε σ’ αγαπώ,
ποιος στο ‘πε πως δε σε πονώ,
είσαι για μένα στη ζωή
το φως μου και η αναπνοή.
Όποιος; στο ‘πε, όποιος; στο ‘πε
πως δε σ’ αγαπάω πια,
είναι εχθρός σου και γυρεύει
να σου κάψει την καρδιά.
Κι εμένα μου ‘πανε πολλά
να μου γυρίσουν τα μυαλά,
μα εγώ, τα λόγια τα πικρά
δεν τ’ άκουσα καμιά φορά.
Όποιος; στο ‘πε, όποιος; στο ‘πε
πως δε σ’ αγαπάω πια,
είναι εχθρός σου και γυρεύει
να σου κάψει την καρδιά.
Ποιος στο ‘πε πως δε σ’ αγαπώ,
ποιος στο ‘πε πως δε σε πονώ,
μακάρι, αγάπη μου χρυσή,
να μ’ αγαπάς τόσο κι εσύ.
Όποιος; σ’ το `πε, όποιος; σ’ το `πε
πως δε σ’ αγαπάω πια,
είναι εχθρός σου και γυρεύει
να σου κάψει την καρδιά.
|
Pios sto ‘pe pos de s’ agapó,
pios sto ‘pe pos de se ponó,
ise gia ména sti zoí
to fos mu ke i anapnoí.
Όpios; sto ‘pe, ópios; sto ‘pe
pos de s’ agapáo pia,
ine echthrós su ke girevi
na su kápsi tin kardiá.
Ki eména mu ‘pane pollá
na mu girísun ta mialá,
ma egó, ta lógia ta pikrá
den t’ ákusa kamiá forá.
Όpios; sto ‘pe, ópios; sto ‘pe
pos de s’ agapáo pia,
ine echthrós su ke girevi
na su kápsi tin kardiá.
Pios sto ‘pe pos de s’ agapó,
pios sto ‘pe pos de se ponó,
makári, agápi mu chrisí,
na m’ agapás tóso ki esí.
Όpios; s’ to `pe, ópios; s’ to `pe
pos de s’ agapáo pia,
ine echthrós su ke girevi
na su kápsi tin kardiá.
|