Τόσο μακριά όσο το φεγγάρι
κάπου θα πουλάς όσα μου ‘χεις πάρει
τόσο που σ’αγαπάω με τιμωρείς
Βρέχει μοναξιά λείπεις ένα μήνα
βάζω μουσική κλείνω την κουρτίνα
να σκεφτώ τι φταίει και δεν μπορείς
Δεν υπάρχω στη ζωή σου μα απόψε στη γιορτή σου
το τραγούδι αυτό θα στείλω για να θυμηθείς
Για χάρη σου τα σίγουρα τα χάλασα
για χάρη σου απότομα μεγάλωσα
μα έφυγες και άνθρωπο δε θέλω πια να δω
Για χάρη σου τα σίγουρα τα χάλασα
για χάρη σου η θέα είχε θάλασσα
μα έφυγες και θάλασσα δε θα ξαναδώ
Νύχτα ο βοριάς να σε παρασέρνει
σ’ ένα δυο λεπτά σπίτι να σε φέρνει
έστω κι άθελα σου να μ’ αγαπάς
Και μετά να πας στα επίγειά σου
στα εικονικά καταφύγιά σου
έτσι τον εαυτό σου να τον πονάς
Δεν υπάρχω στη ζωή σου μα απόψε στη γιορτή σου
το τραγούδι αυτό θα στείλω για να θυμηθείς
|
Tóso makriá óso to fengári
kápu tha pulás ósa mu ‘chis pári
tóso pu s’agapáo me timoris
Oréchi monaksiá lipis éna mína
vázo musikí klino tin kurtína
na skeftó ti ftei ke den boris
Den ipárcho sti zoí su ma apópse sti giortí su
to tragudi aftó tha stilo gia na thimithis
Gia chári su ta sígura ta chálasa
gia chári su apótoma megálosa
ma éfiges ke ánthropo de thélo pia na do
Gia chári su ta sígura ta chálasa
gia chári su i théa iche thálassa
ma éfiges ke thálassa de tha ksanadó
Níchta o voriás na se parasérni
s’ éna dio leptá spíti na se férni
ésto ki áthela su na m’ agapás
Ke metá na pas sta epígiá su
sta ikoniká katafígiá su
étsi ton eaftó su na ton ponás
Den ipárcho sti zoí su ma apópse sti giortí su
to tragudi aftó tha stilo gia na thimithis
|