Αν όπως λένε, με θυμάσαι και στενάζεις
κι η παρουσία μου παντού σε κυνηγά
ότι χωρίσαμε, ποτέ μη λογαριάζεις
για την αγάπη μας, ποτέ δεν είναι αργά
Ποτέ δεν είν’ αργά για να γυρίσεις
ποτέ δεν είν’ αργά να ξαναρθείς
τα χείλη μου διψούν να τα φιλήσεις
κι η αγκαλιά μου σε ζητά να κοιμηθείς
Αν όπως λένε, μες στο γέλιο σου είμαι πόνος
είναι για σένανε οι πόρτες μου ανοιχτές
κι αν μεταξύ μας τώρα ορθώνεται ο χρόνος
εμείς θα πούμε, πως χωρίσαμε προχθές
Ποτέ δεν είν’ αργά για να γυρίσεις
ποτέ δεν είν’ αργά να ξαναρθείς
τα χείλη μου διψούν να τα φιλήσεις
κι η αγκαλιά μου σε ζητά να κοιμηθείς
|
An ópos léne, me thimáse ke stenázis
ki i parusía mu pantu se kinigá
óti chorísame, poté mi logariázis
gia tin agápi mas, poté den ine argá
Poté den in’ argá gia na girísis
poté den in’ argá na ksanarthis
ta chili mu dipsun na ta filísis
ki i agkaliá mu se zitá na kimithis
An ópos léne, mes sto gélio su ime pónos
ine gia sénane i pórtes mu anichtés
ki an metaksí mas tóra orthónete o chrónos
emis tha pume, pos chorísame prochthés
Poté den in’ argá gia na girísis
poté den in’ argá na ksanarthis
ta chili mu dipsun na ta filísis
ki i agkaliá mu se zitá na kimithis
|