|
Στάζει νότες απόψε το φεγγάρι
και ασημόσκονη σκεπάζει τις σκιές
στα δυο ανοίγει, φως μου, το σκοτάδι
και φανερώνεις όλες
όλες τις πληγές.
Που να ‘σαι
απόψε, αγάπη μου, που να ‘σαι
ποιο σύννεφο σε πήρε
δεν ξέρουν έξι ουρανοί
κι ο έβδομος δε σ’ είδε.
Θέλω σαν τότε που ήσουνα κοντά μου
στη φωτεινή του φεγγαριού διαδρομή
να γέρνεις πάνω στην καρδιά μου
να γίνεσαι αγάπη
αγάπη και φιλί.
|
Stázi nótes apópse to fengári
ke asimóskoni skepázi tis skiés
sta dio anigi, fos mu, to skotádi
ke fanerónis óles
óles tis pligés.
Pu na ‘se
apópse, agápi mu, pu na ‘se
pio sínnefo se píre
den ksérun éksi urani
ki o évdomos de s’ ide.
Thélo san tóte pu ísuna kontá mu
sti fotiní tu fengariu diadromí
na gérnis páno stin kardiá mu
na ginese agápi
agápi ke filí.
|
