Το κλάμα μου το πνίγει η βροχή
τη νύχτα αυτή που γέμισε σιωπή
κι εσύ ένας αγέρας που σκορπάς
πού πας δε με ρώτησες πού πας
Σε τι κόσμο πας να ζήσεις
μακριά μου θα χαθείς
σαν σταγόνα θα κυλήσεις
μες στα χέρια της ζωής
Σε τι κόσμο πας να ζήσεις
σε τι κόσμο δε ρωτάς
αφού ξέρω πως ακόμα μ’ αγαπάς
Ξημέρωσε κι εσύ δεν είσαι εδώ
το βήμα σου ακόμα είναι νωπό
απάνω στην καρδιά μου που πατάς
που πας δε με ρώτησες που πας
Σε τι κόσμο πας να ζήσεις
μακριά μου θα χαθείς
σαν σταγόνα θα κυλήσεις
μες στα χέρια της ζωής
Σε τι κόσμο πας να ζήσεις
σε τι κόσμο δε ρωτάς
αφού ξέρω πως ακόμα μ’ αγαπάς
Για πες μου σε τι κόσμο θες να πας
που πας, που πας…
|
To kláma mu to pnígi i vrochí
ti níchta aftí pu gémise siopí
ki esí énas agéras pu skorpás
pu pas de me rótises pu pas
Se ti kósmo pas na zísis
makriá mu tha chathis
san stagóna tha kilísis
mes sta chéria tis zoís
Se ti kósmo pas na zísis
se ti kósmo de rotás
afu kséro pos akóma m’ agapás
Ksimérose ki esí den ise edó
to víma su akóma ine nopó
apáno stin kardiá mu pu patás
pu pas de me rótises pu pas
Se ti kósmo pas na zísis
makriá mu tha chathis
san stagóna tha kilísis
mes sta chéria tis zoís
Se ti kósmo pas na zísis
se ti kósmo de rotás
afu kséro pos akóma m’ agapás
Gia pes mu se ti kósmo thes na pas
pu pas, pu pas…
|