Προδομένος απ’ αγάπη
και με πόνο στην καρδιά,
στα σοκάκια ξημερώνω
για να βρω, αχ, για να βρω παρηγοριά.
Ρημαγμένο το κρεβάτι,
δίχως ζεστασιά κι αγάπη.
Της αχάριστης καρδιάς σου
άλλος πήρε τα κλειδιά,
στο φτωχό μου το καλύβι
βάλατε, αχ, βάλατε κι οι δυο φωτιά.
Ρημαγμένο το κρεβάτι,
δίχως ζεστασιά κι αγάπη.
Στο κλεισμένο μου το σπίτι
κι αν χτυπήσω, ποιος θα βγει,
ποιος την πόρτα θα μ’ ανοίξει
και δυο λόγια, αχ, και δυο λόγια να μου πει.
Ρημαγμένο το κρεβάτι,
δίχως ζεστασιά κι αγάπη.
|
Prodoménos ap’ agápi
ke me póno stin kardiá,
sta sokákia ksimeróno
gia na vro, ach, gia na vro parigoriá.
Rimagméno to kreváti,
díchos zestasiá ki agápi.
Tis acháristis kardiás su
állos píre ta klidiá,
sto ftochó mu to kalívi
válate, ach, válate ki i dio fotiá.
Rimagméno to kreváti,
díchos zestasiá ki agápi.
Sto klisméno mu to spíti
ki an chtipíso, pios tha vgi,
pios tin pórta tha m’ aniksi
ke dio lógia, ach, ke dio lógia na mu pi.
Rimagméno to kreváti,
díchos zestasiá ki agápi.
|