Θεέ μεγαλοδύναμε
που μ’ έβαλες σημάδι
τη νύχτα κάνε βάλσαμο
ροδόσταμο τον Άδη
Σωπάσανε τα μάτια σου
και πως να τ’ αντικρίσω
θολό ποτάμι πέρασε
και δε γυρίζει πίσω
Θεέ μεγαλοδύναμε
που μ’ έβαλες σημάδι
τη νύχτα κάνε βάλσαμο
και το σκοτάδι χάδι
Το αίμα που ξεχείλισε
στου χωρισμού τ’ αυλάκι
ποιος ξέρει αν ξεδιψάσανε
του κόσμου οι βρικολάκοι
Μα εκείνοι που αγαπήσανε
ξανά θ’ ανταμωθούνε
κι όσοι νωρίς πεθάνανε
νωρίς θ’ αναστηθούνε
|
Theé megalodíname
pu m’ évales simádi
ti níchta káne válsamo
rodóstamo ton Άdi
Sopásane ta mátia su
ke pos na t’ antikríso
tholó potámi pérase
ke de girízi píso
Theé megalodíname
pu m’ évales simádi
ti níchta káne válsamo
ke to skotádi chádi
To ema pu ksechilise
stu chorismu t’ avláki
pios kséri an ksedipsásane
tu kósmu i vrikoláki
Ma ekini pu agapísane
ksaná th’ antamothune
ki ósi norís pethánane
norís th’ anastithune
|