Πρωτομηνιά πρωτομηνιά
πήρα τους δρόμους παγανιά
να βρω πού πας, ποιο παράθυρο χτυπάς
τώρα που πια δε μ’ αγαπάς
Πρωτομηνιά πρωτομηνιά
ψηλή μου δένδρολιβανια
δεν ήρθες χθες, δε μ’ αντάμωσες προχθές
κι είχα τις πόρτες ανοιχτές…
Τώρα το δάκρυ κυλάει ακόμη
θολώνει τη ματιά
ήσουν μια σπίθα μικρή στο χώμα
κι έγινες φωτιά…
|
Protominiá protominiá
píra tus drómus paganiá
na vro pu pas, pio paráthiro chtipás
tóra pu pia de m’ agapás
Protominiá protominiá
psilí mu déndrolivania
den írthes chthes, de m’ antámoses prochthés
ki icha tis pórtes anichtés…
Tóra to dákri kilái akómi
tholóni ti matiá
ísun mia spítha mikrí sto chóma
ki égines fotiá…
|