|
Ψάξε με
με τα νυχτιάτικά σου μάτια
πάρε με στα πιο υγρά σου μονοπάτια
τίποτα δε θα με κάνει να μη σ’ αγαπώ.
Ψάξε με μες τις Δευτέρες που μου λείπεις
πάρε με γίνομαι άγαλμα της λύπης
χάνομαι, την πιο παράλογη αγάπη ζω
Κι όταν δε θα σ’ αγαπάω
πιο πολύ θα σ’ αγαπώ,
κι όταν πάψω να σ’ το λέω
δε θα ζω.
Ψάξε με σαν να μαι εγώ ο πειρασμός σου,
πάρε με στις μαύρες τρύπες των ματιών σου.
Βρίσε με, με την ιδέα σου μονάχα ζω.
Ψάξε με στην πιο βαθιά υπόσχεση σου
πάρε με, είμαι τραγούδι στη φωνή σου
Βγάλε με από το δίλημμα αυτό που ζω.
Κι όταν δε θα σ’ αγαπάω
πιο πολύ θα σ’ αγαπώ,
κι όταν πάψω να σ’ το λέω
δε θα ζω.
|
Psákse me
me ta nichtiátiká su mátia
páre me sta pio igrá su monopátia
típota de tha me káni na mi s’ agapó.
Psákse me mes tis Deftéres pu mu lipis
páre me ginome ágalma tis lípis
chánome, tin pio parálogi agápi zo
Ki ótan de tha s’ agapáo
pio polí tha s’ agapó,
ki ótan pápso na s’ to léo
de tha zo.
Psákse me san na me egó o pirasmós su,
páre me stis mavres trípes ton matión su.
Oríse me, me tin idéa su monácha zo.
Psákse me stin pio vathiá ipóschesi su
páre me, ime tragudi sti foní su
Ogále me apó to dílimma aftó pu zo.
Ki ótan de tha s’ agapáo
pio polí tha s’ agapó,
ki ótan pápso na s’ to léo
de tha zo.
|
