Ο τόπος μάνα καίγεται
κι ένα ποτάμι αίμα
κυλάει στη Μεσόγειο
το κρίμα και το ψέμα.
Σαν το κερί της Παναγιάς
στα χέρια σου και λιώνω
χωρίς φωνή χωρίς ματιά
μ`ένα καημό και πόνο.
Ο τόπος όλος άναψε
και μαύρισε η ψυχή μας
και δεν υπάρχει αναπαμός
στη δόλια τη ζωή μας.
Σαν το κερί της Παναγιάς
στα χέρια σου και λιώνω
χωρίς φωνή χωρίς ματιά
μ`ένα καημό και πόνο.
Η Σμύρνη μάνα χάθηκε
ήταν το ριζικό της
και μένα με μεγάλωνες
στο ψεύτικο όνειρό της.
|
O tópos mána kegete
ki éna potámi ema
kilái sti Mesógio
to kríma ke to pséma.
San to kerí tis Panagiás
sta chéria su ke lióno
chorís foní chorís matiá
m`éna kaimó ke póno.
O tópos ólos ánapse
ke mavrise i psichí mas
ke den ipárchi anapamós
sti dólia ti zoí mas.
San to kerí tis Panagiás
sta chéria su ke lióno
chorís foní chorís matiá
m`éna kaimó ke póno.
I Smírni mána cháthike
ítan to rizikó tis
ke ména me megálones
sto pseftiko óniró tis.
|