Ξημερώματα άλλαξες ανάσα και πλευρό
και ψιθύρισες ένα λόγο τρυφερό
μετά από καιρό
Χαμογέλαγες τόσο κοντινή και μακρινή
που φοβήθηκα μην ξυπνήσεις μια στιγμή
και χάσω τη σκηνή
Μαύρα τσίνορα γίναν σύνορα
ύπνος μας χώρισε βαθύς
κι όσο ανάσαινες τόσο βάθαινες
σ’ όνειρο ξένο να κρυφτείς
Ξημερώματα άπλωσες το χέρι το δεξί
και μου φάνηκε σαν να γύρευες ταξί
να φύγεις σιωπηλή
Και μου φάνηκε άδεια η ζωή μου και μισή
κι η αγάπη μας ένα έρημο νησί
που πάει να βυθιστεί
Μαύρα τσίνορα γίναν σύνορα
ύπνος μας χώρισε βαθύς
κι όσο ανάσαινες τόσο βάθαινες
σ’ όνειρο ξένο να κρυφτείς
Ξημερώματα άλλαξες ανάσα και πλευρό
και ψιθύρισες ένα λόγο τρυφερό
μετά από καιρό
Σε αγκάλιασα πέρασες το χέρι στο λαιμό
ξημερώματα απ’ τη ζήλια στο θυμό
στου πόθου το λυγμό
|
Ksimerómata állakses anása ke plevró
ke psithírises éna lógo triferó
metá apó keró
Chamogélages tóso kontiní ke makriní
pu fovíthika min ksipnísis mia stigmí
ke cháso ti skiní
Mavra tsínora ginan sínora
ípnos mas chórise vathís
ki óso anásenes tóso váthenes
s’ óniro kséno na kriftis
Ksimerómata áploses to chéri to deksí
ke mu fánike san na gireves taksí
na fígis siopilí
Ke mu fánike ádia i zoí mu ke misí
ki i agápi mas éna érimo nisí
pu pái na vithisti
Mavra tsínora ginan sínora
ípnos mas chórise vathís
ki óso anásenes tóso váthenes
s’ óniro kséno na kriftis
Ksimerómata állakses anása ke plevró
ke psithírises éna lógo triferó
metá apó keró
Se agkáliasa pérases to chéri sto lemó
ksimerómata ap’ ti zília sto thimó
stu póthu to ligmó
|