Το δάκρυ μου έγινε φωτιά
φωτιά κι οι νύχτες στην καρδιά
να σε γυρεύω και να βρίσκω ερημιά
Είπες στον ήλιο να μη βγει
του φεγγαριού να μη φανεί
με πήρες μέσα απ’ τη σιωπή
μ’ άφησες πάλι στη σιωπή
Πού βρήκες δρόμο και περνάς
μες το μυαλό μου τριγυρνάς
μέσα στις φλέβες και στο αίμα της καρδιάς
Είπες στον ήλιο να μη βγει
του φεγγαριού να μη φανεί
με πήρες μέσα απ’ τη σιωπή
μ’ άφησες πάλι στη σιωπή
|
To dákri mu égine fotiá
fotiá ki i níchtes stin kardiá
na se girevo ke na vrísko erimiá
Ipes ston ílio na mi vgi
tu fengariu na mi fani
me píres mésa ap’ ti siopí
m’ áfises páli sti siopí
Pu vríkes drómo ke pernás
mes to mialó mu trigirnás
mésa stis fléves ke sto ema tis kardiás
Ipes ston ílio na mi vgi
tu fengariu na mi fani
me píres mésa ap’ ti siopí
m’ áfises páli sti siopí
|