|
Μα πως καταφέρνω εγώ να σωπαίνω
χωρίς να μιλάω χωρίς ν’ ανασαίνω
στους τέσσερις τοίχους να είμαι κλεισμένος
με φώτα με ήχους και αφηρημένος
Η τρέλα φωνάζει απ’ έξω απ’ την πόρτα
προτού μου ανοίξεις τον έρωτα ρώτα
μα τι να ρωτήσω σ’ αυτή μου τη φάση
ακόμα κι ο έρωτας μ’ έχει ξεχάσει
Και μόνο η σιωπή σε κάθε γωνία
μου λέει γελαστή με μια ειρωνεία
δικός μου είσαι εσύ
δικός μου είσαι εσύ
Εγώ σε ορίζω εγώ σε διατάζω
εγώ σ’αγαπάω και σ’ εξουσιάζω
εγώ σε θυμώνω εγώ σε τρελαίνω
εγώ σε σκοτώνω εγώ σ’ ανασταίνω
σιωπή μου εσύ, σιωπή μου εσύ
Ανοίγω συρτάρια με φωτογραφίες
παλιές μας στιγμές με φωνές φασαρίες
και τώρα μονάχος να βάζω στο στόμα
ποτήρια γεμάτα με κίτρινο χρώμα
Και μόνο η σιωπή σε κάθε γωνία
μου λέει γελαστή με μια ειρωνεία
δικός μου είσαι εσύ
δικός μου είσαι εσύ
Εγώ σε ορίζω εγώ σε διατάζω
εγώ σ’ αγαπάω και σ’ εξουσιάζω
εγώ σε θυμώνω εγώ σε τρελαίνω
εγώ σε σκοτώνω εγώ σ’ ανασταίνω
σιωπή μου εσύ, σιωπή μου εσύ
|
Ma pos kataférno egó na sopeno
chorís na miláo chorís n’ anaseno
stus tésseris tichus na ime klisménos
me fóta me íchus ke afiriménos
I tréla fonázi ap’ ékso ap’ tin pórta
protu mu aniksis ton érota róta
ma ti na rotíso s’ aftí mu ti fási
akóma ki o érotas m’ échi ksechási
Ke móno i siopí se káthe gonía
mu léi gelastí me mia ironia
dikós mu ise esí
dikós mu ise esí
Egó se orízo egó se diatázo
egó s’agapáo ke s’ eksusiázo
egó se thimóno egó se treleno
egó se skotóno egó s’ anasteno
siopí mu esí, siopí mu esí
Anigo sirtária me fotografíes
paliés mas stigmés me fonés fasaríes
ke tóra monáchos na vázo sto stóma
potíria gemáta me kítrino chróma
Ke móno i siopí se káthe gonía
mu léi gelastí me mia ironia
dikós mu ise esí
dikós mu ise esí
Egó se orízo egó se diatázo
egó s’ agapáo ke s’ eksusiázo
egó se thimóno egó se treleno
egó se skotóno egó s’ anasteno
siopí mu esí, siopí mu esí
|
