Τι έχεις Φρόσω μ’ κι όλο κλαις
και μένανε δε μου το λες;
Τι να σου πω, σουλτάνα μου,
μάνα μου, ματζουράνα μου!
Με πάντρεψες από μικρή,
μ’ αυτό το γέρο, το μπεκρή.
Κι εγώ τον πήρα άντρα μου,
μάνα μου, ματζουράνα μου!
Να σου το κρύψω δεν μπορώ,
μανούλα μου, να σε χαρώ!
Λυπήσου πια το κλάμα μου,
μάνα μου, ματζουράνα μου!
Τον όρκο μου, τον πάτησα,
το γέρο τον παράτησα.
Συγχώρεσε το σφάλμα μου,
μάνα μου, ματζουράνα μου!
|
Ti échis Fróso m’ ki ólo kles
ke ménane de mu to les;
Ti na su po, sultána mu,
mána mu, matzurána mu!
Me pántrepses apó mikrí,
m’ aftó to géro, to bekrí.
Ki egó ton píra ántra mu,
mána mu, matzurána mu!
Na su to krípso den boró,
manula mu, na se charó!
Lipísu pia to kláma mu,
mána mu, matzurána mu!
Ton órko mu, ton pátisa,
to géro ton parátisa.
Sigchórese to sfálma mu,
mána mu, matzurána mu!
|