Σπασμένο καράβι
να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
Να ‘ναι αφράτος ο τόπος
Κι η ακτή νεκρική γύρω-γύρω
με κουφάρι γυρτό
και με πλώρη εκεί
που θα γύρω
Σπασμένο καράβι
να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
Να ‘ναι η θάλασσα άψυχη
και τα ψάρια νεκρά
έτσι να ‘ναι
και τα βράχια κατάπληκτα
και τ’αστέρια μακριά
να κοιτάνε
δίχως χτύπο οι ώρες
και οι μέρες θνητές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο
μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι
Σπασμένο καράβι
να ‘μαι πέρα βαθιά
έτσι να ‘μαι
με δίχως κατάρτια
με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
|
Spasméno karávi
na ‘me péra vathiá
étsi na ‘me
me díchos katártia
me díchos paniá
na kimáme
Na ‘ne afrátos o tópos
Ki i aktí nekrikí giro-giro
me kufári girtó
ke me plóri eki
pu tha giro
Spasméno karávi
na ‘me péra vathiá
étsi na ‘me
me díchos katártia
me díchos paniá
na kimáme
Na ‘ne i thálassa ápsichi
ke ta psária nekrá
étsi na ‘ne
ke ta vráchia katáplikta
ke t’astéria makriá
na kitáne
díchos chtípo i óres
ke i méres thnités
díchos chári
ki étsi kufio ki akínito
mes se níchtes vuvés
to fengári
Spasméno karávi
na ‘me péra vathiá
étsi na ‘me
me díchos katártia
me díchos paniá
na kimáme
|