Όσο θα πίνω ποτήρια καημούς
τόσο θα μένω σε άδειους σταθμούς,
όσο θα λέω κουράγιο καρδιά
κι εσύ πάντα από μακριά
Όσο να αντέξω να σε καρτερώ
δάκρυ να πίνω αντί για νερό,
πως να ξοδέψω τα νιάτα μου πως
χωρίς των ματιών σου το φως.
Σταλιά σταλιά το δάκρυ μου
παράπονο μεγάλο,
εγώ εδώ με τον καημό
κι εσύ μακριά με άλλο.
Λένε τα μάτια που ζουν μακριά
τάχα πως βρίσκουν νωρίς λησμονιά,
όμως για μένα η κάθε βραδιά
στα στήθια πικρή μαχαιριά.
Λένε ο χρόνος πως είναι γιατρός
λένε πως κλείνει πληγές ο καιρός,
όμως για μένα η κάθε στιγμή
μ’ ανοίγει καινούρια πληγή.
Σταλιά σταλιά το δάκρυ μου
παράπονο μεγάλο,
εγώ εδώ με τον καημό
κι εσύ μακριά με άλλο.
|
Όso tha píno potíria kaimus
tóso tha méno se ádius stathmus,
óso tha léo kurágio kardiá
ki esí pánta apó makriá
Όso na antékso na se karteró
dákri na píno antí gia neró,
pos na ksodépso ta niáta mu pos
chorís ton matión su to fos.
Staliá staliá to dákri mu
parápono megálo,
egó edó me ton kaimó
ki esí makriá me állo.
Léne ta mátia pu zun makriá
tácha pos vrískun norís lismoniá,
ómos gia ména i káthe vradiá
sta stíthia pikrí macheriá.
Léne o chrónos pos ine giatrós
léne pos klini pligés o kerós,
ómos gia ména i káthe stigmí
m’ anigi kenuria pligí.
Staliá staliá to dákri mu
parápono megálo,
egó edó me ton kaimó
ki esí makriá me állo.
|