Βγείτε στο δρόμο χάλκινα,
η νύχτα είναι γιορτή γι’ αυτόν που πονά,
τραγούδια για πληγές, άγνωστα τυχόν,
τάγμα μοναχών η αγάπη.
Ταξίμι για σινιάλο κάνε μου,
να βγάλω μια φωνή παλιά του καημού,
στον κόσμο ν’ ακουστεί άδικα τυχόν,
τάγμα μοναχών η αγάπη.
Πάρε με ζωή στα χέρια σου αγκαλιά,
δώσ’ μου αναπνοή ν’ ανέβω τα σκαλιά,
πάρε με γιατί στην πλάτη έχω σταυρό,
θα πεθάνω αν δε σε βρω.
Πάρε με ζωή στα χέρια σου λοιπόν,
τόση αναπνοή κι ακόμα είμαι απών,
πάρε με γιατί στην πλάτη έχω σταυρό,
θα πεθάνω αν δε σε βρω.
Ήλιε που ξέρεις γράμματα,
για πες μου, ετούτη η αυγή τι γράφει μετά;
Θα σμίξουν οι στεριές κάποτε τυχόν;
Τάγμα μοναχών η αγάπη.
|
Ogite sto drómo chálkina,
i níchta ine giortí gi’ aftón pu poná,
tragudia gia pligés, ágnosta tichón,
tágma monachón i agápi.
Taksími gia siniálo káne mu,
na vgálo mia foní paliá tu kaimu,
ston kósmo n’ akusti ádika tichón,
tágma monachón i agápi.
Páre me zoí sta chéria su agkaliá,
dós’ mu anapnoí n’ anévo ta skaliá,
páre me giatí stin pláti écho stavró,
tha petháno an de se vro.
Páre me zoí sta chéria su lipón,
tósi anapnoí ki akóma ime apón,
páre me giatí stin pláti écho stavró,
tha petháno an de se vro.
Ήlie pu kséris grámmata,
gia pes mu, etuti i avgí ti gráfi metá;
Tha smíksun i steriés kápote tichón;
Tágma monachón i agápi.
|