|
Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά
ποτέ δε βάλαν έγνοια στην καρδιά
δεν είδανε πολέμους και θανάτους
και πάνω απ’ τη γαλάζια τους ποδιά
φοράν τις Κυριακές τα γιορτινά τους
Τις νύχτες που κοιτάν τον ουρανό
ένα άστρο σαν φτερό θαλασσινό
παράξενα παιδεύει το μυαλό τους
τους φαίνεται καράβι μακρινό
και πάνε και ρωτάν το δάσκαλό τους
Αυτή τους λέει παιδιά μου είναι η γη
του σύμπαντος αρρώστια και πληγή
εκεί τραγούδια λένε γράφουν στίχους
κι ακούραστοι του ονείρου κυνηγοί
κεντάνε με συνθήματα τους τοίχους
Στο Σείριο δακρύσαν τα παιδιά
και βάλαν από κείνη τη βραδιά
μιαν έγνοια στη μικρούλα τους καρδιά
|
Sto Sirio ipárchune pediá
poté de válan égnia stin kardiá
den idane polémus ke thanátus
ke páno ap’ ti galázia tus podiá
forán tis Kiriakés ta giortiná tus
Tis níchtes pu kitán ton uranó
éna ástro san fteró thalassinó
paráksena pedevi to mialó tus
tus fenete karávi makrinó
ke páne ke rotán to dáskaló tus
Aftí tus léi pediá mu ine i gi
tu síbantos arróstia ke pligí
eki tragudia léne gráfun stíchus
ki akurasti tu oniru kinigi
kentáne me sinthímata tus tichus
Sto Sirio dakrísan ta pediá
ke válan apó kini ti vradiá
mian égnia sti mikrula tus kardiá
|
