Στο σώμα σου να κατοικώ και τίποτ’ άλλο!
Να σταματήσω να φοβάμαι, ν’ αμφιβάλλω.
Σ’ αυτό το σώμα το γυμνό, που ‘ναι σαν χιόνι
και το κρατώ και το φιλώ και όλο λιώνει.
Τι έρωτας αβάσταχτος, τρελός
γεμάτος από λάμψεις και ταξίδια!
Στα χέρια σου έχω γίνει σαν πηλός.
Ποτέ, καμιά στιγμή, δεν είναι ίδια!
Στο σώμα σου να κατοικώ και τίποτ’ άλλο.
Στο σώμα αυτό το μαγικό και το μεγάλο.
Μες στα ρυάκια του να ζω και ν’ ανασαίνω
τη σκοτωμένη μου καρδιά για ν’ ανασταίνω.
|
Sto sóma su na katikó ke típot’ állo!
Na stamatíso na fováme, n’ amfivállo.
S’ aftó to sóma to gimnó, pu ‘ne san chióni
ke to krató ke to filó ke ólo lióni.
Ti érotas avástachtos, trelós
gemátos apó lámpsis ke taksídia!
Sta chéria su écho gini san pilós.
Poté, kamiá stigmí, den ine ídia!
Sto sóma su na katikó ke típot’ állo.
Sto sóma aftó to magikó ke to megálo.
Mes sta riákia tu na zo ke n’ anaseno
ti skotoméni mu kardiá gia n’ anasteno.
|