Έτσι που πας δε θα μονιάσουμε ποτέ,
με τις προφάσεις, πότε τούτα, πότε κείνα
και θα με πέρνουνε οι φίλοι στο μεζέ
και θα με λέν’ κορόιδο πρώτο στην Αθήνα
και θα με πέρνουνε οι φίλοι στο μεζέ
και θα με λέν’ κορόιδο πρώτο στην Αθήνα.
Έτσι που πας θες να με βάλεις σε μπελά,
έχει κι η τόση υπομονή τα όρια της
και μη κορδώνεσαι πως σ’ αγαπώ τρελά,
γιατί η αχλάδα έχει πίσω την ουρά της
και μη κορδώνεσαι πως σ’ αγαπώ τρελά,
γιατί η αχλάδα έχει πίσω την ουρά της.
Για βάστα, φρένο, στα τερτίπια σου αυτά,
κοίτα ν’ αλλάξεις, αν γουστάρεις, το σκοπό σου,
θα μπλέξω μ’ άλληνε στο λέω ορθά κοφτά
και δε θα είμαι το κορόιδο το δικό σου,
θα μπλέξω μ’ άλληνε στο λέω ορθά κοφτά
και δε θα είμαι το κορόιδο το δικό σου.
|
Έtsi pu pas de tha moniásume poté,
me tis profásis, póte tuta, póte kina
ke tha me pérnune i fíli sto mezé
ke tha me lén’ koróido próto stin Athína
ke tha me pérnune i fíli sto mezé
ke tha me lén’ koróido próto stin Athína.
Έtsi pu pas thes na me vális se belá,
échi ki i tósi ipomoní ta ória tis
ke mi kordónese pos s’ agapó trelá,
giatí i achláda échi píso tin urá tis
ke mi kordónese pos s’ agapó trelá,
giatí i achláda échi píso tin urá tis.
Gia vásta, fréno, sta tertípia su aftá,
kita n’ alláksis, an gustáris, to skopó su,
tha blékso m’ álline sto léo orthá koftá
ke de tha ime to koróido to dikó su,
tha blékso m’ álline sto léo orthá koftá
ke de tha ime to koróido to dikó su.
|