Από κανέναν άνθρωπο
που ζει μες στη ζωή,
δεν έλειψαν τα βάσανα
κι οι αναστεναγμοί,
κι οι αναστεναγμοί.
Μπορεί, πολλοί να κάνουνε
ζωή βασανισμένη,
μα αλλοίμονο σ’ εκείνονε,
αλί και τρισαλί,
όταν τον βρει μια συμφορά
και τον αφήσει μόνο,
πεθαίνει από πόνο.
Εμένα να ρωτήσετε
που είμαι μοναχός,
δεν λείπει απ’ τα στήθια μου
ο αναστεναγμός,
ο αναστεναγμός.
Μπορεί, πολλοί να κάνουνε
ζωή βασανισμένη,
μα αλλοίμονο σ’ εκείνονε,
αλί και τρισαλί,
όταν τον βρει μια συμφορά
και τον αφήσει μόνο,
πεθαίνει από πόνο.
|
Apó kanénan ánthropo
pu zi mes sti zoí,
den élipsan ta vásana
ki i anastenagmi,
ki i anastenagmi.
Bori, polli na kánune
zoí vasanisméni,
ma allimono s’ ekinone,
alí ke trisalí,
ótan ton vri mia simforá
ke ton afísi móno,
petheni apó póno.
Eména na rotísete
pu ime monachós,
den lipi ap’ ta stíthia mu
o anastenagmós,
o anastenagmós.
Bori, polli na kánune
zoí vasanisméni,
ma allimono s’ ekinone,
alí ke trisalí,
ótan ton vri mia simforá
ke ton afísi móno,
petheni apó póno.
|