Κοντά στο τζάκι τ’ αναμμένο
μας βρήκε απόψε η βραδιά
εσύ τρυγόνι πληγωμένο
κι εγώ πουλί μες στο βοριά
Και όπως καίγονται τα ξύλα
τα περασμένα καίγονται
φίλα τα δάκρυά μου φίλα
μίλα γι’ αγάπη μόνο μίλα
τα βάσανα δε λέγονται
Στην αγκαλιά μου μέσα μείνε
όσο θα καίει η φωτιά
και την αυγή αστέρι γίνε
κι εγώ καπνός και συννεφιά
Και όπως καίγονται τα ξύλα
τα περασμένα καίγονται
φίλα τα δάκρυά μου φίλα
μίλα γι’ αγάπη μόνο μίλα
τα βάσανα δε λέγονται
|
Kontá sto tzáki t’ anamméno
mas vríke apópse i vradiá
esí trigóni pligoméno
ki egó pulí mes sto voriá
Ke ópos kegonte ta ksíla
ta perasména kegonte
fíla ta dákriá mu fíla
míla gi’ agápi móno míla
ta vásana de légonte
Stin agkaliá mu mésa mine
óso tha kei i fotiá
ke tin avgí astéri gine
ki egó kapnós ke sinnefiá
Ke ópos kegonte ta ksíla
ta perasména kegonte
fíla ta dákriá mu fíla
míla gi’ agápi móno míla
ta vásana de légonte
|