Με πότισες μ’ απίστευτα βοτάνια
και μου ‘ριξες μια σκόνη στο μυαλό
με λόγια σφραγισμένα σε κοράνια
με έπεισες τα πάντα ν’ αρνηθώ
Σαν πυρετός η σκέψη σου με καίει
μου κλέβει τη ζωή
αναρωτιέμαι άραγε τι φταίει
κι έχω παραδοθεί
Σε μαγικά χαλιά με ανεβάζεις
και ταξιδεύω σ’ άλλους ουρανούς
με το κορμί σου μέσα μου κοιτάζεις
κι ανάθεμά με που με βγάζει ο νους
Σαν πυρετός η σκέψη σου με καίει
μου κλέβει τη ζωή
αναρωτιέμαι άραγε τι φταίει
κι έχω παραδοθεί
|
Me pótises m’ apístefta votánia
ke mu ‘rikses mia skóni sto mialó
me lógia sfragisména se koránia
me épises ta pánta n’ arnithó
San piretós i sképsi su me kei
mu klévi ti zoí
anarotiéme árage ti ftei
ki écho paradothi
Se magiká chaliá me anevázis
ke taksidevo s’ állus uranus
me to kormí su mésa mu kitázis
ki anáthemá me pu me vgázi o nus
San piretós i sképsi su me kei
mu klévi ti zoí
anarotiéme árage ti ftei
ki écho paradothi
|