Πέντε φανταράκια τα καημένα
κάποια Κυριακή
Γνώρισαν την θεια μου τα καημένα
την Αγγελική
Γνώρισαν κι εμένα
Πάν τα φανταράκια διψασμένα
σ’ ένα καπηλειό
Βρήκανε τον φίλο μου τον Γιάννο
και τον Μιχαλιό
Βρήκανε κι εμένα
Φανταράκια μου καημένα
τι να σας κεράσω
Μιαν αγάπη έχω στα ξένα
πως να την ξεχάσω
Και τα φανταράκια τα καημένα
με βαριά καρδιά
Είπαν καληνύχτα λυπημένα
σ’ όλα τα παιδιά
Είπαν και σε μένα
Φανταράκια μου καημένα
αν την ξαναδείτε
Χαιρετίσματα από μένα
θέλω να της πείτε
|
Pénte fantarákia ta kaiména
kápia Kiriakí
Gnórisan tin thia mu ta kaiména
tin Angelikí
Gnórisan ki eména
Pán ta fantarákia dipsasména
s’ éna kapilió
Oríkane ton fílo mu ton Giánno
ke ton Michalió
Oríkane ki eména
Fantarákia mu kaiména
ti na sas keráso
Mian agápi écho sta kséna
pos na tin ksecháso
Ke ta fantarákia ta kaiména
me variá kardiá
Ipan kaliníchta lipiména
s’ óla ta pediá
Ipan ke se ména
Fantarákia mu kaiména
an tin ksanadite
Cheretísmata apó ména
thélo na tis pite
|