|
Κάπνιζες Καρέλια στη σκάλα
σήμερα θυμήθηκα κι άλλα
να σ’ ενοχλεί που `χα γίνει σκιά σου
τότε που η δική μου ευτυχία
ήταν η δικιά σου δυστυχία
κι απ’ το ριγμένο μαντήλι
που `χα στα μαλλιά.
Με έπνιγαν αγάπη μου οι φίλοι
φίλοι απ’ τη δουλειά
με έκριναν παλιά τα δυο σου χείλη.
Θυμάμαι
τίποτα δεν άξιζε να πάμε
τίποτα απ’ τα πράγματα που τώρα
με έκανε η ζωή να μπορώ
να τα λέω για δώρα.
Θυμάσαι
ώρα σου καλή όπου και να ‘σαι
τίποτα δεν βρήκαμε ν’ αξίζει
κι άφησε τη μνήμη ο καιρός
να το συνεχίζει…
Θυμάμαι…
Το άσπρο κεντημένο σεντόνι
έγινε πανί για τη σκόνη
κι από τον καινούριο καθρέφτη
που `χω φέρει εδώ
θα έβλεπες τον ήλιο να πέφτει
όπως βλέπω εγώ
το παλιό μου εγώ
να λέει στο φταίχτη.
Θυμάμαι
τίποτα δεν άξιζε να πάμε
τίποτα απ’ τα πράγματα που τώρα
με έκανε η ζωή να μπορώ
να τα λέω για δώρα.
Θυμάσαι
ώρα σου καλή όπου και να ‘σαι
τίποτα δεν βρήκαμε ν’ αξίζει
κι άφησε τη μνήμη ο καιρός
να το συνεχίζει…
Θυμάσαι… Θυμάσαι..
|
Kápnizes Karélia sti skála
símera thimíthika ki álla
na s’ enochli pu `cha gini skiá su
tóte pu i dikí mu eftichía
ítan i dikiá su distichía
ki ap’ to rigméno mantíli
pu `cha sta malliá.
Me épnigan agápi mu i fíli
fíli ap’ ti duliá
me ékrinan paliá ta dio su chili.
Thimáme
típota den áksize na páme
típota ap’ ta prágmata pu tóra
me ékane i zoí na boró
na ta léo gia dóra.
Thimáse
óra su kalí ópu ke na ‘se
típota den vríkame n’ aksízi
ki áfise ti mními o kerós
na to sinechízi…
Thimáme…
To áspro kentiméno sentóni
égine paní gia ti skóni
ki apó ton kenurio kathréfti
pu `cho féri edó
tha évlepes ton ílio na péfti
ópos vlépo egó
to palió mu egó
na léi sto ftechti.
Thimáme
típota den áksize na páme
típota ap’ ta prágmata pu tóra
me ékane i zoí na boró
na ta léo gia dóra.
Thimáse
óra su kalí ópu ke na ‘se
típota den vríkame n’ aksízi
ki áfise ti mními o kerós
na to sinechízi…
Thimáse… Thimáse..
|
