|
Τα σπίτια που μεγάλωσα
άλλα μικρά και βορινά
άλλα έβλεπαν τη θάλασσα
και τα νησιά τα μακρινά
Καθένα και μια ανάμνηση
καθένα και μια μυρωδιά
σ’ όλα να στέκεσαι εσύ
μέσα στα καθημερινά
Απόψε γέρνουν πάνω μου
οι πολυκατοικίες
οι σκάλες κι οι φωταγωγοί
κι όλες μου οι ηλικίες
τα σπίτια που έζησα είσαι εσύ
το λέω και δείχνω την πληγή
στον τοίχο άλλο ένα καρφί
τα σπίτια που έζησα είσαι εσύ
Στα σπίτια που μεγάλωσα
τώρα κοιμούνται άλλοι πια
μα μέσα μου προστάτεψα
τα γέλια σου τα γυάλινα
Απόψε γέρνουν πάνω μου
οι πολυκατοικίες
οι σκάλες κι οι φωταγωγοί
κι όλες μου οι ηλικίες
τα σπίτια που έζησα είσαι εσύ
το λέω και δείχνω την πληγή
στον τοίχο ακόμα ένα καρφί
τα σπίτια που έζησα είσαι εσύ
|
Ta spítia pu megálosa
álla mikrá ke voriná
álla évlepan ti thálassa
ke ta nisiá ta makriná
Kathéna ke mia anámnisi
kathéna ke mia mirodiá
s’ óla na stékese esí
mésa sta kathimeriná
Apópse gérnun páno mu
i polikatikíes
i skáles ki i fotagogi
ki óles mu i ilikíes
ta spítia pu ézisa ise esí
to léo ke dichno tin pligí
ston ticho állo éna karfí
ta spítia pu ézisa ise esí
Sta spítia pu megálosa
tóra kimunte álli pia
ma mésa mu prostátepsa
ta gélia su ta giálina
Apópse gérnun páno mu
i polikatikíes
i skáles ki i fotagogi
ki óles mu i ilikíes
ta spítia pu ézisa ise esí
to léo ke dichno tin pligí
ston ticho akóma éna karfí
ta spítia pu ézisa ise esí
|
