Τα τρένα που φτιαχτήκανε γι’ αντίο
πως μοιάζουν ταξιδιάτικα πουλιά
που φεύγουν όταν έρχεται το κρύο
παλιά μου τρένα φθινοπωρινά.
Τα τρένα τα παλιά
σε μάθανε, καρδιά
και ξέρουν να σου φτιάχνουν συγκινήσεις.
Ολόκληρη ζωή
σε μια διαδρομή
θα κλείσουνε χιλιάδες αναμνήσεις.
Κι εγώ ο τελευταίος στη γραμμή
παρέα με την άδεια μου ζωή.
Τα τρένα που φτιαχτήκανε γι’ αντίο
ταιριάζουν με τον γκρίζο ουρανό
ξωπίσω σαν παλιό νεκροταφείο
αφήνουνε τον έρημο σταθμό.
Τα τζάμια τα θολά
στα τρένα τα παλιά
πως κρύβουνε δυο μάτια βουρκωμένα.
Με μία πνιχτή φωνή
σαν να ‘ναι από ντροπή
ακούω να σφυρίζουν λυπημένα.
|
Ta tréna pu ftiachtíkane gi’ antío
pos miázun taksidiátika puliá
pu fevgun ótan érchete to krío
paliá mu tréna fthinoporiná.
Ta tréna ta paliá
se máthane, kardiá
ke ksérun na su ftiáchnun sigkinísis.
Olókliri zoí
se mia diadromí
tha klisune chiliádes anamnísis.
Ki egó o telefteos sti grammí
paréa me tin ádia mu zoí.
Ta tréna pu ftiachtíkane gi’ antío
teriázun me ton gkrízo uranó
ksopíso san palió nekrotafio
afínune ton érimo stathmó.
Ta tzámia ta tholá
sta tréna ta paliá
pos krívune dio mátia vurkoména.
Me mía pnichtí foní
san na ‘ne apó ntropí
akuo na sfirízun lipiména.
|